Węglowodany są podstawowym źródłem energii przy wysiłkach przekraczających 65% tętna maksymalnego. Glukoza wykorzystywana jako pośrednie źródło energii, może pochodzić z glikogenu mięśniowego, krwioobiegu oraz z wątroby (z przemian z kwasu mlekowego i alaniny – procesu glukoneogenezy). Dostarczenie do organizmu glukozy podczas treningu pozwala na utrzymanie zdolności do intensywnego wysiłku przez dłuższy czas.1
Węglowodany są organicznymi związkami chemicznymi zbudowanymi z węgla, wodoru i tlenu. Związki te składają się z grup hydroksylowych, karbonylowych i niekiedy z mostków półacetolowych. Główny podział węglowodanów wyszczególnia dwie grupy tych związków: węglowodany proste (monosacharydy – jednocukry) i złożone (polisacharydy – wielocukry). O przydziale do jeden z grup decyduje ilość jednostek cukrowych występujących w cząsteczce. Węglowodany są głównym składnikiem energetycznym w przeciętnym systemie odżywiania. W teorii przyjmowanie węglowodanów podczas trwania wysiłku fizycznego skutkuje zniwelowaniem uczucia zmęczenia poprzez wpływ na obwodowy i centralny układ nerwowy. To z kolei pozwala na wydłużenie czasu wzmożonej aktywności fizycznej sportowca i bardziej efektywny trening.
Warunkiem do budowy mięśni jest powstawanie większej ilości nowych białek (w procesie syntezy) niż sumy białek ulegającej rozpadowi. Równowaga między tymi dwoma procesami regulowana jest poprzez zmiany napięcia mięśni, aktywność fizyczną, podaż kalorii, białek i aminokwasów. Odpowiednia ilość spożywanego białka ma wpływ na aktywację szlaków sygnałowych odpowiedzialnych za nasilenie syntezy białek mięśniowych. Naukowcy oszacowali, że jednorazowa dawka 25 g białka jest wystarczająca do osiągnięcia takiej aktywności, przy czym taki sam efekt można uzyskać dodając leucynę do zaledwie 25 % poprzedniej porcji białka (6,25 g).1
Białka są wielocząsteczkowymi biologicznymi polikondensatami. Budują je reszty aminokwasów połączone ze sobą poprzez wiązania peptydowe -CONH-. Występują one w każdym organizmie żywym i wirusach. Przy syntezie białek aktywny udział biorą rybosomy. W pojedynczym łańcuchu polipeptydowym zwykle występuje ponad 100 reszt aminokwasowych, a pojedynczą cząsteczkę białka buduje przeciętnie wiele łańcuchów polipeptydowych. Większa część białek charakteryzuje się dołączoną do reszt aminokwasowych inną cząsteczką – cukrów, związków organicznych czy jonów metali.
Białko w organizmie człowieka pełni funkcję budulcową. Dieta sportowca powinna uwzględniać zwiększone zapotrzebowanie na pełnowartościowe proteiny powstałe w wyniku intensywnego wysiłku i nasilonego rozpadu białek ustrojowych.1 Odpowiednia podaż białka w diecie zawodnika warunkuje prawidłowe tempo regeneracji i rozwój beztłuszczowej masy ciała.